زورآزمایی دولت یازدهم برای ورود به مجلس دهم

انتخابات مجلس دهم از جنبه‌های مختلفی مهم‌ترین رویداد سیاسی سال ۹۴ خواهد بود. جریان‌های سیاسی مختلفی به موضوع «انتخابات» ورودی زودهنگام داشته‌اند. در این میان، دولت روحانی نیز دست به کار شده و علائمی را صادر کرده است که نشان می‌دهد انتخابات‌های پیش رو را بسیار واجد اهمیت می‌داند. حسن روحانی در سخنرانی نوروزی خود به بحث انتخابات پرداخت و ابراز امیدواری کرد که سلایق مختلف داخل نظام، امکان مشارکت در انتخابات را پیدا کنند. سخنان استاندار تهران نیز نشان داده است که وی فقط قصد ندارد در عرصه عمومی در زمینه انتخابات حساسیت زائی کند بلکه برنامه‌ای برای تحقق اهداف دولت و پایگاه اجتماعی حامی نیز دارد.

دولت

سید حسین هاشمی، استاندار تهران چندی پیش در گفتگو با روزنامه آرمان در پاسخ به این پرسش که «آیا دولت در رد صلاحیت‌های احتمالی اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس دخالت می‌کند؟» پاسخ داد که «بنده به عنوان یک کار‌شناس تنها می‌توانم پیش‌بینی کنم که احتمال توجه آقای رییس جمهور در این زمینه وجود خواهد داشت. ایشان حتما در این زمینه با رهبر انقلاب و اعضای محترم شورای نگهبان مشورت خواهد کرد. احتمالاً ملاک شورای محترم نگهبان سخنرانی مقام رهبری در ۲۹خرداد سال۱۳۸۸است. یعنی هرکس که بعد از سخنرانی و فصل الخطاب مقام رهبری فعالیت غیرقانونی انجام داده است ممکن است تائید صلاحیت نشود اما کسانی که تا قبل از این سخنرانی در چارچوب قانون اساسی فعالیت می‌کرده‌اند و پس از سخنرانی رهبرمعظم انقلاب فعالیت‌های خود را متوقف کرده‌اند نباید رد صلاحیت شوند و بلکه باید فرصت خدمت به مردم به آن‌ها داده شود.»
سخنان هاشمی با توجه به موقعیتش در مقام استاندار تهران تاثیری فرا‌تر از نظر یک کار‌شناس دارد و به احتمال زیاد، برنامه دولت اعتدال را آشکار می‌سازد. اهمیت ترکیب مجلس آینده آنقدر برای روحانی مهم است که اسحاق جهانگیری، معاون اول وی نیز مدعی شده است بدون مجلس خوب، کار‌های دولت اعتدال نیمه تمام باقی می‌ماند.
او در نشست تشکل کارگزاران سازندگی در سخنانی همانند استاندار تهران ابراز امیدواری کرد که مشکل احتمالی رد صلاحیت‌ها با رایزنی حل شود. اما وی به چالش مهمتری برای نیرو‌های سیاسی مدافع برنامه اعتدال اشاره کرد و گفت:«خبرهایی که به ما می‌رسد این است که مخالفان دولت و وزرای پیشین به صورت جدی در اغلب استا‌ن‌ها مشغول فعالیت‌های انتخاباتی شده‌اند. این هیچ ایرادی ندارد و حق آنهاست، اما متاسفانه روش نامانوسی را در پیش گرفته‌اند که این نه تنها خوب نیست که مضر منافع ملی است…. مخالفان دولت به صورت جدی به دنبال ایجاد نگرانی در بین نیروهای معتدل هستند. تهدیدات مختلفی صورت می‌گیرد. تلاش می‌شود نیروهای مردمی و معتدل شهرستان‌ها از کاندیداتوری روی گردان شوند. به آن‌ها القا می‌شود که اگر در انتخابات کاندیدا شوند یا فعالیت‌های خود را آغاز کنند با آن‌ها برخورد می‌شود. اصلاح طلبان و نیروهای معتدل و حامیان دولت توجه داشته باشند که نباید فریب این جوسازی‌ها را بخورند. باید مقاومت کرد.»
تحلیل محتوایی سخنان جهانگیری بیانگر این نکته است که چالش‌ها برای پیروزی مدافعان اعتدال در مجلس دهم از مرحله ماقبل کاندیداتوری شروع شده و رد صلاحیت‌ها خوان اول نیست. وی انگشت اتهام برای ایجاد ارعاب و ممانعت از کاندیداتوری مدافعان و نیروهای همسو با دولت را به سمت ورزای سابق و دولت احمدی‌نژاد نشانه رفته است. اما در واقع، آن نیرو‌ها اصول گرایان افراطی و حامیان بنیادگرای ولایت فقیه و مبسوط الیدی مطلقه رهبری خامنه‌ای هستند. آن‌ها کنترل نهاد‌های نظامی و امنیتی و نظارتی انتخاباتی را برعهده دارند و طبیعتاً فضاسازی‌های آن‌ها در حد اقدامات فریب کارانه یک جناح بر علیه جناح دیگر نیست بلکه تمهیدات نظام برای محدود کردن حوزه رقابت برای یک جریان سیاسی است که در هرم خودی‌ها مرتبه پایینی داشته و قدرت گرفتن آن به مصلحت نیست.
بر اساس سخنان انتخاباتی جهانگیری می‌توان حدس زد که این بار، مهندسی انتخابات قرار است پیش از زمان ثبت نام کاندیدا‌ها صورت گرفته و تمایل برای کاندیداتوری مدافعان دولت را کاهش دهد. اما بعید به نظر می‌رسد که این ترفند بتواند فرصت کاندید شدن در حد کرسی‌های مجلس را از حامیان دولت سلب کند. هرچند کماکان، رد صلاحیت مهم‌ترین ابزار حکومت برای کنترل مجلس است.
پیش بینی حسینی از واکنش احتمالی روحانی به رد صلاحیت‌ها با عملکرد وی در دوران حیات تقریباً دو ساله دولت اعتدال تطبیق می‌کند. روحانی در چارچوب برنامه اعتدال که در پی جذب متحدان سیاسی از طیف‌های میانه اصول گرایان واصلاح طلبان است از حق مشارکت و رقابت بخشی از اصلاح طلبان حمایت می‌کند. اما حمایت وی محدود به آن دسته از اصلاح طلبان است که با جنبش سبز مرزبندی کرده‌اند. او به احتمال زیاد خواهد کوشید تا مشابه نیروهای اصلاح طلبی که در دولت یازدهم کار می‌کنند در انتخابات مجلس فرصت رقابت پیدا کنند. اما با توجه به حساسیت‌های شورای نگهبان بعید است در این زمینه به مانند دولت توفیق پیدا کند. اصلاح طلبان محافظه کار بخصوص در شهرستان‌ها آنقدر هستند که بتوانند برای راه یافتن به مجلس دهم در کارزار انتخاباتی شرکت کنند. این موضوع باعث می‌شود تا ممانعت از نقش آفرینی آن‌ها هدف مهندسی انتخابات قرار بگیرد.
این موضوع باعث شده است تا روحانی از حالا به انتخابات مجلس توجه ویژه‌ای داشته باشد و بکوشد تا جایی که در تعارض با رهبری قرار نگیرد، محدوده‌های رقابت بسط یابد و نیروهای مدافع برنامه سیاسی اعتدال، امکان حضور موثر پیدا کنند. برای دولت روحانی تشکیل مجلسی همسو یا دست کم کاهش وزن اصول گرایان تندرو اهمیتی راهبردی دارد. بنابراین می‌توان پیش بینی کرد که کشمکش بین موافقان و مخالفان دولت یازدهم در سپهر سیاسی حکومت در ماه‌های پیش رو شدت یابد. روحانی و دولتمردانش از اکنون به استقبال این زورآزمائی رفته‌اند. جریان ضد اعتدال نیز با درک اهمیت موضوع به تمهید مقدمات برای خنثی سازی نقش دولت روی آورده‌اند. آن‌ها می‌کوشند تا دولت را به دخالت در فرایند‌های انتخاباتی متهم کرده و نسبت به حضور وکیل الدوله‌ها در مجلس آینده هشدار بدهند. ماه‌های آتی نشان می‌دهد نتیجه این کشمکش چه خواهد بود. اما می‌توان پیش بینی کرد که ماه‌های پایانی سال ۹۴ روزهای داغی در عرصه عمومی خواهد بود.

درباره Afshari

در سا ل1352 در خانواده ای فرهنگی در شهر قزوین چشم به دنیا گشودم. پدرم دبیر ادبیات و صاحب یک هفته نامه محلی است. تا پایان دبیرستان در قزوین بر کشیدم. کتابخانه پدر پناهگاهم بود و ارتباط با دوستان و فامیل گرمابخش زندگی ام. به ورزش ، سیاست و مطالعه از ابتدا علاقمند بودم. کوهنوردی تا حدودی حرفه ای را از نو جوانی شروع کردم. در سال 1370 در رشته مهندسی صنایع دانشگاه پلی تکنیک قبول شدم. ورود به سیاسی ترین دانشگاه ایران فرصت تحقق به انگیزه ها و آرزو هایم بخشید. از فعالیت های فرهنگی در خوابگاه شروع کردم و سپس حضور در شورای صنفی دانشکده و سرانجام در انجمن اسلامی دانشجویان . در سال 1374 به عضویت شورای مرکزی انجمن اسلامی انتخاب شدم. در پایان آن دوره طعم اولین تجربه بازداشت و سلول انفرادی را در زندان توحید چشیدم . در سال1375 برای اولین بار به جمع شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت برگزیده شدم. همان سال مسئول بخش دانشجویی ستاد سید محمد خاتمی نیز شدم. برای راه اندازی راهی جدید شروع کردیم ولی پیروزی دور از انتظار غافلگیرم کرد. در سا ل1376 مجددا برای تحصیا در دوره فوق لیسانس به دانشگاه پلی تکنیک برگشتم . دو دوره دیگر را در شورای مرکزی انجمن این بار در مسند دبیری گذراندم. سال 1377 دوباره به مرکزیت دفتر تحکیم وحدت بازگشتم که تا سال 1380 ادامه یافت. تا سال 1379 به اصلاحات در درون قانون اساسی باور داشتم و همه هم و غمم را بر این پروژه گذاشتم. اما پس از تجربه نا فرجامی کوی دانشگاه ، زندانی شدن چهره های مورد توجه مردم و سرانجام از دستور کار خارج شدن دیدگاه انتقادی پیدا کردم وبعد به اصلاحات ساختاری و تغییر قانون اساسی گرایش پیدا کردم. شرکت در کنفرانس برلین راهی زندان اوینم کرد. بعد از دو ماه بازداشت موقت دوباره آزا دشدم ولی سخنرانی هی ارادیکال و بخصوص نقد صریح وبی پرده خامنه ای باعث شد تا همراه با مهندس سحابی اولین طعمه اطلاعات موازی در بازداشتگاه 59 بشوم. تجربه ای سخت و هولناک و توام با شکنجه های فیزیکی و روانی را از سر گذارندم. در میانه راه کم آوردم وشکستم . حاصل آن تن دادن به مصاحبه اجباری و توبه آمیز بود. بار سنگینی بود اما به لطف خدا توانستم خود را در درون بازداشتگاه بازسازی کنم و به مقاومت دوباره روی بیاورم. نتیجه جبران کار و افشاگری از دورن بازداشتگاه 59 بود. اما یازده ماه پشت سر هم در سلول انفرادی و انزوای گزنده آن سپری گشت. پس از آزادی با وثیقه 200 میلیون تومانی حکم دادگاه برلین قطعی شد و همراه با محکومیت یک ساله در خصوص کوی دانشگاه ، در مجموع دو سال را در بخش عمومی اوین گذارندم. پس از آزادی فوق لیسانس را تمام کردم و با همسر دوست داشتنی و یکی از بزرگترین سعادت های زندگی ام ازدواح کردم. دوباره در سال 1383 به عضویت شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت انتخاب شدم. پس از د و سال کار در محیط های صنعتی ، مجددا دادگاه انقلاب 6 سال حبس برایم صادر نمود. این مساله و همچنین برنامه ام برای ادامه تحصیا در مقطع دکتری پایم ر ابه مهاجرت کشاند. در سال 1384 از ایران خارج شدم .سه ماه در ایرلند بودم و بعد به آمریکا رفتم. اکنون کاندیدای دکتری در رشته مهنسدی سیستم در دانشگاه جرج واشنگتن هستم و به زندگی مشعول. در حوزه سیاسی ، نوشتاری و تحقیقات تاریخ معاصر فعال هستم. در کل اگر چه سخت خودم را می توانم مقید به جمعی خاص بکم. اما گرایش به روشنفکری دینی دارم. قائل به سکولاریسم به معنای تفکیک دین و دولت. هوادار لیبرالیسم سیاسی هستم اما در حوزه اقتصاد به سوسیالیسم را می پسندم. جهان وطنی وشهروند جهانی بودن نیز دیگر باور هویتی من ضمن پابندی و احساس غرور از هویت ملی ایرانی ام است.
این نوشته در سیاسی ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.