خامنه‌ای و اراده جلوگیری از تحقق برجام دو

سخنان خامنه‌ای در جمع اعضای خبرگان چهارم فرصتی برای درک دشواری‌های پیش روی حسن روحانی برای تحقق وعده برجام ۲ در سیاست داخلی و مسائل فرهنگی است. اگرچه بخش عمده اظهارات خامنه‌ای در ارتباط با تحلیل از نتایج انتخابات ایراد شد، اما نکات راهبردی قابل تاملی در خصوص راهکارهای توسعه و حل مشکلات اقتصادی، سیاست خارجی، نقد دولت اعتدال، تداوم سیاست‌های کلان و مخالفت با تجدید نظرطلبی نیز داشت.

guardian-council-election-hashemi-vs-khamenei1-600x391

خامنه‌ای در امتداد مواضع قبلی، اراده خود را در جلوگیری از تحقق برجام دو نمایان ساخت. بر خلاف توافقنامه جامع هسته‌ای که با تصمیم و هدایت کلان او اجرایی شد و دولت توانست با ملاحظه خطوط قرمز نظام به توافق با ۵+۱برسد، دو طرف در مسیر گشایش‌های سیاسی و فرهنگی همگرایی ندارند. به عبارت دیگر دولت روحانی به دلایل مصلحت‌اندیشانه از سوی نظام ماموریت داشت در چارچوب مورد نظر بحران هسته‌ای را فیصله بدهد. اما در حوزه سیاست داخلی چنین مجوزی برای اعتدالی‌ها وجود ندارد. در ادامه محورهای مهم سخنان خامنه‌ای تشریح می‌شوند:

  • رابطه با اروپا، تداوم خصومت با آمریکا

تحلیل محتوای سخنان خامنه‌ای روشن می سازد او مشکلی با عادی‌سازی رابطه با اروپا ندارد و از سیاست گسترش روابط تجاری و همکاری‌های اقتصادی با اتحادیه اروپا استقبال می‌کند. اما با اتکا به اروپا به عنوان متحد مخالف است و می‌خواهد ستیز گفتمانی با غرب و کاربست الگوی توسعه متفاوت با ارزش‌های غربی در کانون سیاست‌های کلان نظام باشد.

در این راستا او همچون گذشته آمریکا را از دایره روابط دوستانه و عادی همراه با اسرائیل مستثنی ساخت و بر ضرورت رابطه خصمانه با آمریکا تاکید ورزید؛ توسعه و تحکیم روابط با چین و روسیه، غیر متعهدها و قدرت‌های نوظهور دنیا را پر رنگ ساخت و در چارچوب عدم محدود بودن جامعه جهانی به غرب آن را توجیه کرد. تکرار هشدار در خصوص خط نفوذ غرب، اراده برای مهار  برنامه تنش‌زدایی روحانی در سیاست خارجی را بازتاب می‌دهد. این سخنان کدهایی را صادر می‌کند تا در رده‌های پایین‌تر روحانی به شیفتگی به غرب و استمداد از کدخدای جهان متهم گردد.

  • مصادره به مطلوب انتخابات

همان‌طور که انتظار می‌رفت، خامنه‌ای به بهره‌برداری از انتخابات و مصادره به مطلوب آن پرداخت و پیام اصلی آن را اعتماد دوباره مردم به نظام و اقتدار خود تببین کرد. نتیجه انتخابات در شهر تهران خوشایند او نبود و بحران مقبولیت مردمی رهبر را پدیدار ساخت. اما رد صلاحیت‌های گسترده اجازه نمی ‌دهد مجلس دهم تهدیدی اثرگذار برای حکمرانی مطلقه او باشد.

او همچنین گوشه چشمی به نتیجه انتخابات مرحله دوم نیز دارد که ممکن است اصولگرایان اکثریت را در دست بگیرند. خامنه‌ای با دلجویی از محمد یزدی و مصباح یزدی روشن ساخت که اعتنایی به رای مردم ندارد. او با اشاره به پذیرش رای مردم توسط بازندگان انتخابات، به تخطئه جنبش سبز و رهبران آن پرداخت. از این رو انتظار نمی‌رود حداقل در کوتاه مدت گشایشی در وضعیت حصر و سخت‌گیری‌ها بر فعالان سیاسی ایجاد شود.

  • رهبری آینده

تاکیدات پر رنگ خامنه‌ای در خصوص ضرورت انقلابی باقی ماندن خبرگان و انتخاب رهبری آینده، بدون هر گونه رو در بایستی و ملاحظه در چارچوب گفتمان کلاسیک نظام این فرضیه را قوت بخشید که خبرگان پنجم ولی فقیه سوم را تعیین خواهد کرد. آدرس‌هایی که او داد، سمت و سویی تقابلی با تصورات و نظرات رفسنجانی و ائتلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها را به نمایش گذاشت. اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، انتخاب فردی از جمع اصولگرایان همسو با جامعه مدرسین حوزه علمیه قم محتمل‌ترین سناریو به نظر می‌رسد.

  • برخورد انتقادی با دولت

خامنه‌ای در بخش‌های مختلفی از سخنان خود ناخشنودی از عملکرد دولت اعتدال را علنی ساخت. عدم سازماندهی و برنامه ریزی جدی در خصوص اقتصاد مقاومتی و عدم اعتقاد به مصون‌سازی و دیدگاه‌های فرهنگی بسته، محور‌های برجسته انتقادات او بودند که در کنار آسیب پذیری نسبت به برنامه نفوذ غرب در اخلال سیستم محاسباتی مسئولان، زاویه خود با عملکرد دولت و بدبینی نسبت به فرجام کار را آشکار ساخت. او همچنین دولت یازدهم را مورد نکوهش قرار داد که ادعاهای مربوط به رفت و آمدهای گسترده هیات‌های تجاری غربی در حد حرف و تفاهم نامه بوده و تا کنون منجر به اقدام عملی نشده است.

این سخنان، بخش‌های تندروی حکومت و نهادهای نظامی و امنیتی برای اخلال در کار دولت و افزایش حملات را تقویت می‌کند.

چشم‌انداز پیش رو

در جمع بندی کلی از اظهارات خامنه‌ای با توجه به موقعیت ولی فقیه در ساختار قدرت و بالادستی او و نیرو های همسو در ابعاد حقیقی قدرت، می‌توان نتیجه گرفت روحانی با مانع بزرگی مواجه است که تحقق وعده هایش را با تردید جدی مواجه می سازد. البته هنوز میزان اراده و خواست روحانی و دولت اعتدال در اجرای وعده‌ها نیز مشخص نیست. الگوی رفتاری رئیس جمهور تا کنون در حوزه سیاست داخلی مبتنی بر گفتار درمانی و اتکا بر حرف و شعار بوده است.

اما انتخابات مجلس دهم و احتمال تشکیل مجلسی همسو با دولت و اجرای برجام یک، تداوم این سیاست را دشوار و پر هزینه می‌سازد. رای دهندگان و حامیانی چون خاتمی و هاشمی رفسنجانی انتظار دارند دولت به سمت عملی ساختن برنامه‌هایش حرکت کند و دستاوردهایی را ارائه دهد.

سخنان خامنه‌ای در جمع نمایندگان خبرگان چهارم با توجه به سابقه جمهوری اسلامی در اثر ناپذیری از نتایج انتخابات و نظر اکثریت افکار عمومی در سیاست گذاری‌های اصلی، روشن می سازد که او قصد انعطاف و عقب‌نشینی ندارد بلکه مشابه تجربه دوران اصلاحات به سمت مهار و سترون سازی نهاد‌های انتخابی حرکت می‌کند.

درباره Afshari

در سا ل1352 در خانواده ای فرهنگی در شهر قزوین چشم به دنیا گشودم. پدرم دبیر ادبیات و صاحب یک هفته نامه محلی است. تا پایان دبیرستان در قزوین بر کشیدم. کتابخانه پدر پناهگاهم بود و ارتباط با دوستان و فامیل گرمابخش زندگی ام. به ورزش ، سیاست و مطالعه از ابتدا علاقمند بودم. کوهنوردی تا حدودی حرفه ای را از نو جوانی شروع کردم. در سال 1370 در رشته مهندسی صنایع دانشگاه پلی تکنیک قبول شدم. ورود به سیاسی ترین دانشگاه ایران فرصت تحقق به انگیزه ها و آرزو هایم بخشید. از فعالیت های فرهنگی در خوابگاه شروع کردم و سپس حضور در شورای صنفی دانشکده و سرانجام در انجمن اسلامی دانشجویان . در سال 1374 به عضویت شورای مرکزی انجمن اسلامی انتخاب شدم. در پایان آن دوره طعم اولین تجربه بازداشت و سلول انفرادی را در زندان توحید چشیدم . در سال1375 برای اولین بار به جمع شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت برگزیده شدم. همان سال مسئول بخش دانشجویی ستاد سید محمد خاتمی نیز شدم. برای راه اندازی راهی جدید شروع کردیم ولی پیروزی دور از انتظار غافلگیرم کرد. در سا ل1376 مجددا برای تحصیا در دوره فوق لیسانس به دانشگاه پلی تکنیک برگشتم . دو دوره دیگر را در شورای مرکزی انجمن این بار در مسند دبیری گذراندم. سال 1377 دوباره به مرکزیت دفتر تحکیم وحدت بازگشتم که تا سال 1380 ادامه یافت. تا سال 1379 به اصلاحات در درون قانون اساسی باور داشتم و همه هم و غمم را بر این پروژه گذاشتم. اما پس از تجربه نا فرجامی کوی دانشگاه ، زندانی شدن چهره های مورد توجه مردم و سرانجام از دستور کار خارج شدن دیدگاه انتقادی پیدا کردم وبعد به اصلاحات ساختاری و تغییر قانون اساسی گرایش پیدا کردم. شرکت در کنفرانس برلین راهی زندان اوینم کرد. بعد از دو ماه بازداشت موقت دوباره آزا دشدم ولی سخنرانی هی ارادیکال و بخصوص نقد صریح وبی پرده خامنه ای باعث شد تا همراه با مهندس سحابی اولین طعمه اطلاعات موازی در بازداشتگاه 59 بشوم. تجربه ای سخت و هولناک و توام با شکنجه های فیزیکی و روانی را از سر گذارندم. در میانه راه کم آوردم وشکستم . حاصل آن تن دادن به مصاحبه اجباری و توبه آمیز بود. بار سنگینی بود اما به لطف خدا توانستم خود را در درون بازداشتگاه بازسازی کنم و به مقاومت دوباره روی بیاورم. نتیجه جبران کار و افشاگری از دورن بازداشتگاه 59 بود. اما یازده ماه پشت سر هم در سلول انفرادی و انزوای گزنده آن سپری گشت. پس از آزادی با وثیقه 200 میلیون تومانی حکم دادگاه برلین قطعی شد و همراه با محکومیت یک ساله در خصوص کوی دانشگاه ، در مجموع دو سال را در بخش عمومی اوین گذارندم. پس از آزادی فوق لیسانس را تمام کردم و با همسر دوست داشتنی و یکی از بزرگترین سعادت های زندگی ام ازدواح کردم. دوباره در سال 1383 به عضویت شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت انتخاب شدم. پس از د و سال کار در محیط های صنعتی ، مجددا دادگاه انقلاب 6 سال حبس برایم صادر نمود. این مساله و همچنین برنامه ام برای ادامه تحصیا در مقطع دکتری پایم ر ابه مهاجرت کشاند. در سال 1384 از ایران خارج شدم .سه ماه در ایرلند بودم و بعد به آمریکا رفتم. اکنون کاندیدای دکتری در رشته مهنسدی سیستم در دانشگاه جرج واشنگتن هستم و به زندگی مشعول. در حوزه سیاسی ، نوشتاری و تحقیقات تاریخ معاصر فعال هستم. در کل اگر چه سخت خودم را می توانم مقید به جمعی خاص بکم. اما گرایش به روشنفکری دینی دارم. قائل به سکولاریسم به معنای تفکیک دین و دولت. هوادار لیبرالیسم سیاسی هستم اما در حوزه اقتصاد به سوسیالیسم را می پسندم. جهان وطنی وشهروند جهانی بودن نیز دیگر باور هویتی من ضمن پابندی و احساس غرور از هویت ملی ایرانی ام است.
این نوشته در سیاسی ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.