ماجراجویی پوتین و پیچیده‌تر شدن جنگ داخلی سوریه

دولت روسیه با افزایش ارسال تجهیزات و نیروی نظامی به سوریه، وارد فصل جدیدی در حمایت از بشار اسد شده است. مقامات روسی بر خلاف گذشته که حضور نظامی در سوریه را تکذیب و یا در برابر آن سکوت می‌کردند، اینک به صورت علنی از افزایش حمایت‌ نظامی از حکومت سوریه دفاع می‌کنند.
سرگئی لاوروف، وزیر امورخارجه روسیه یک‌شنبه ۱۳سپتامبر اعلام کرد که کشورش ارسال تجهیزات نظامی به سوریه را ادامه خواهد داد. لاوروف گفت کارشناسان روسیه سرگرم آموزش نیروهای سوری برای استفاده از این تجهیزات هستند.

syrien-russland-540x3041

در گزارش اختصاصی نشریه آلمانی “فرانکفورتر آلگماینه زونتاگ تسایتونگ” در روز ۱۳ سپتامبر، عنوان می‌شود که فعالیت‌های نظامی روسیه در سوریه به مراتب بیشتر از آن است که در رسانه‌های بین‌المللی درج شده است. بر مبنای این گزارش روسیه در حال احداث یک فرودگاه نظامی در شهر جبله در استان لاذقیه است. برخی مقامات نظامی لبنان و اسرائیل و همچنین نهادهای سوری نیز این خبر را تایید کرده‌اند.

روسیه از زمان شوروی سابق، یک پایگاه نظامی کوچک در بندر طرطوس داشت. نیروی دریایی روسیه تا کنون از این پایگاه به منظور فعالیت‌های لجستیکی برای کشتی‌های خود در دریای مدیترانه استفاده می‌کرد. در طول جنگ داخلی چهار و نیم ساله سوریه، روسیه از این پایگاه برای ارسال تجهیزات نظامی و امنیتی به ارتش سوریه استفاده کرده است.

بر مبنای گزارش رویترز، روسیه در هفته‌های گذشته به نحو چشمگیری ارسال تجهیزات نظامی و سرباز و مستشار به سوریه را افزایش داده است جنگنده‌های «میگ۳۱» و «سوخوی۳۰» و همچنین سامانه «اس آی۲۲» جزء این ادوات جدید هستند.

روسیه همچنین با اعزام پنج فروند کشتی موشک‌انداز به سمت ساحل سوریه در صدد انجام مانور در مساحتی به پهنای ۱۰۰کیلومتر از ساحل سوریه تا قبرس است. در این رزمایش قرار است انواع متفاوتی از موشک‌ها به کار برده شوند.

بیشتر بخوانید: روزنامه روسی: مسکو تجهیزات نظامی به سوریه فرستاده است

مقامات روسیه اقدامات یادشده را در چارچوب کارزار علیه داعش توجیه می‌کنند. اما به نظر می‌رسد هدف اصلی تقویت بشار اسد و ارتش سوریه و بازپس گرفتن مناطق از دست داده در ماه های اخیر باشد. ولادیمیر پوتین به صراحت اعلام کرده که حکمرانی بشار اسد را مشروع می‌داند و طرح کشور های غربی و متحدان عربی‌شان برای برکناری اسد از قدرت را قبول ندارد.

راهبردهای جدید پوتین

سیاست جدید روسیه تفاوتی با رایزنی‌های یک سال گذشته این دولت دارد که می‌کوشید ائتلافی بین بخش‌های معتدل مخالفان سوری با دولت ایجاد کند. این چرخش که آشکارا هدف تثبیت حکمرانی بشار اسد را دنبال می‌کند، تمایل دولت سوریه برای سوق دادن بحران سوریه به نبرد با داعش و تروریسم و پذیرش حکومت سوریه به عنوان دولت و بازیگری مشروع در منطقه و جهان را بازتاب می‌دهد.

چنین سیاستی، در عین حال این گمانه را قوت می‌بخشد که پوتین با افزایش تحرکات نظامی در سوریه می‌خواهد قدرت چانه‌زنی در مذاکرات با آمریکا و ائتلاف جهانی و منطقه‌ای علیه رژیم سد را افزایش دهد.

اقدام دولت روسیه با واکنش تند مخالفان سوری مواجه شده که از تحرکات اخیر این دولت برای میانجی‌گری جهت آتش‌بس در سوریه ناامید شده اند. ائتلاف ملی مخالفان سوری توسعه حضور نظامی روسیه را اقدامی خصمانه علیه مردم سوریه اعلام کرد.

بیشتر بخوانید: آمریکا نگران تردد هواپیماهای روسی در سوریه است

دولت‌های آمریکا و آلمان نیز نسبت به تحرکات اخیر نظامی روسیه هشدار داده‌اند. باراک اوباما می‌گوید حمایت روسیه از اسد محکوم به شکست است. رئیس جمهور آمریکا تقویت حضور نظامی مسکو در سوریه را نشانه نگرانی رئیس‌جمهور سوریه از دورنمای جنگ داخلی خواند.

لاوروف از آمریکا خواسته با تجدیدنظر در تعلیق همکاری‌های نظامی مسکو و واشنگتن، در بحران سوریه با روسیه همکاری کند. روسیه نگرانی غرب از فعالیت‌های نظامی این کشور در سوریه را در تعارض با ادعاهای آنها در مبارزه با داعش به‌شمار می‌آورد.

پیامدها

اقدامات دولت روسیه در سوریه تا کنون بر حمایت سیاسی و پشتیبانی نظامی، لجستیکی و امنیتی استوار بوده است. اما افزایش کمک‌های نظامی و تقویت نیرو و مستشار روسی وضعیت جدیدی را پدید می آورد. تا پیش از این بار اقدامات حمایتی خارجی در نبردهای میدانی در سوریه بر دوش سپاه قدس و حزب‌الله لبنان بوده است.

پیوستن سربازان روس و افزایش حمایت‌های نظامی آنها به‌خصوص در مناطقی که علوی‌ها اکثریت دارند و جزو قلمرو اصلی تحت کنترل بشار اسد محسوب می‌شوند، تاثیر مثبت چشمگیری بر افزایش توان ارتش سوریه دارد. این اقدام می‌تواند موازنه قوا را علیه مخالفان تغییر دهد. در عین حال شرایط را برای داعش نیز سخت‌تر کند. اما تاثیر اصلی افزایش حضور نظامی روسیه تضعیف مخالفان بشار اسد خواهد بود.

این وضعیت هم‌چنین، سیاست روسیه در افزایش دادوستد با عربستان سعودی و کشور های عربی هم‌سو را با چالش مواجه می‌سازد. در این شرایط عربستان سعودی به احتمال زیاد سیاست نزدیکی به روسیه را متوقف خواهد ساخت و بر روی بازسازی روابط قدیمی و راهبردی با غرب و به‌خصوص آمریکا متمرکز می‌شود.

اگرچه بر روی کاغذ و به صورت بالقوه احتمال رویارویی مستقیم و غیر مستقیم نظامیان آمریکایی و روسی وجود دارد، اما با توجه به سیاست دولت اوباما در تمرکز عملیات در سوریه به مقابله با داعش، دستکم در کوتاه‌مدت بعید به نظر می‌رسد این اتفاق رخ دهد، اما تیرگی روابط بین غرب و روسیه افزایش خواهد یافت.

فوری‌ترین تاثیر گسترش تحرکات نظامی روسیه در سوریه، پیچیده‌تر شدن جنگ داخلی سوریه خواهد بود که بر مبنای برخی از گزارش‌ها ممکن است سناریوی تجزیه عملی این کشور را به واقعیت نزدیک‌تر گرداند.

اوضاع متلاطم منطقه و وضعیت نوسانی درگیری های نظامی در سوریه، پیش‌بینی دقیق پسامد رویکرد جدید روسیه را دشوار می‌سازد اما با توجه به انفعال اوباما و اتحادیه اروپا و ناکارآمدی ائتلاف جهانی ضد داعش تقریبا می‌توان گفت اصرار پوتین بر حفظ حکومت سوریه و همچنین زورآزمائی با غرب، خروج بشار اسد از قدرت را بیش از پیش دشوار می‌سازد.

درباره Afshari

در سا ل1352 در خانواده ای فرهنگی در شهر قزوین چشم به دنیا گشودم. پدرم دبیر ادبیات و صاحب یک هفته نامه محلی است. تا پایان دبیرستان در قزوین بر کشیدم. کتابخانه پدر پناهگاهم بود و ارتباط با دوستان و فامیل گرمابخش زندگی ام. به ورزش ، سیاست و مطالعه از ابتدا علاقمند بودم. کوهنوردی تا حدودی حرفه ای را از نو جوانی شروع کردم. در سال 1370 در رشته مهندسی صنایع دانشگاه پلی تکنیک قبول شدم. ورود به سیاسی ترین دانشگاه ایران فرصت تحقق به انگیزه ها و آرزو هایم بخشید. از فعالیت های فرهنگی در خوابگاه شروع کردم و سپس حضور در شورای صنفی دانشکده و سرانجام در انجمن اسلامی دانشجویان . در سال 1374 به عضویت شورای مرکزی انجمن اسلامی انتخاب شدم. در پایان آن دوره طعم اولین تجربه بازداشت و سلول انفرادی را در زندان توحید چشیدم . در سال1375 برای اولین بار به جمع شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت برگزیده شدم. همان سال مسئول بخش دانشجویی ستاد سید محمد خاتمی نیز شدم. برای راه اندازی راهی جدید شروع کردیم ولی پیروزی دور از انتظار غافلگیرم کرد. در سا ل1376 مجددا برای تحصیا در دوره فوق لیسانس به دانشگاه پلی تکنیک برگشتم . دو دوره دیگر را در شورای مرکزی انجمن این بار در مسند دبیری گذراندم. سال 1377 دوباره به مرکزیت دفتر تحکیم وحدت بازگشتم که تا سال 1380 ادامه یافت. تا سال 1379 به اصلاحات در درون قانون اساسی باور داشتم و همه هم و غمم را بر این پروژه گذاشتم. اما پس از تجربه نا فرجامی کوی دانشگاه ، زندانی شدن چهره های مورد توجه مردم و سرانجام از دستور کار خارج شدن دیدگاه انتقادی پیدا کردم وبعد به اصلاحات ساختاری و تغییر قانون اساسی گرایش پیدا کردم. شرکت در کنفرانس برلین راهی زندان اوینم کرد. بعد از دو ماه بازداشت موقت دوباره آزا دشدم ولی سخنرانی هی ارادیکال و بخصوص نقد صریح وبی پرده خامنه ای باعث شد تا همراه با مهندس سحابی اولین طعمه اطلاعات موازی در بازداشتگاه 59 بشوم. تجربه ای سخت و هولناک و توام با شکنجه های فیزیکی و روانی را از سر گذارندم. در میانه راه کم آوردم وشکستم . حاصل آن تن دادن به مصاحبه اجباری و توبه آمیز بود. بار سنگینی بود اما به لطف خدا توانستم خود را در درون بازداشتگاه بازسازی کنم و به مقاومت دوباره روی بیاورم. نتیجه جبران کار و افشاگری از دورن بازداشتگاه 59 بود. اما یازده ماه پشت سر هم در سلول انفرادی و انزوای گزنده آن سپری گشت. پس از آزادی با وثیقه 200 میلیون تومانی حکم دادگاه برلین قطعی شد و همراه با محکومیت یک ساله در خصوص کوی دانشگاه ، در مجموع دو سال را در بخش عمومی اوین گذارندم. پس از آزادی فوق لیسانس را تمام کردم و با همسر دوست داشتنی و یکی از بزرگترین سعادت های زندگی ام ازدواح کردم. دوباره در سال 1383 به عضویت شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت انتخاب شدم. پس از د و سال کار در محیط های صنعتی ، مجددا دادگاه انقلاب 6 سال حبس برایم صادر نمود. این مساله و همچنین برنامه ام برای ادامه تحصیا در مقطع دکتری پایم ر ابه مهاجرت کشاند. در سال 1384 از ایران خارج شدم .سه ماه در ایرلند بودم و بعد به آمریکا رفتم. اکنون کاندیدای دکتری در رشته مهنسدی سیستم در دانشگاه جرج واشنگتن هستم و به زندگی مشعول. در حوزه سیاسی ، نوشتاری و تحقیقات تاریخ معاصر فعال هستم. در کل اگر چه سخت خودم را می توانم مقید به جمعی خاص بکم. اما گرایش به روشنفکری دینی دارم. قائل به سکولاریسم به معنای تفکیک دین و دولت. هوادار لیبرالیسم سیاسی هستم اما در حوزه اقتصاد به سوسیالیسم را می پسندم. جهان وطنی وشهروند جهانی بودن نیز دیگر باور هویتی من ضمن پابندی و احساس غرور از هویت ملی ایرانی ام است.
این نوشته در سیاسی ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.