در ستایش زوج سیاسی ، تقی رحمانی و نرگس محمدی

امسال چندمین نوروزی بود که تقی رحمانی در زندان گذراند. او سال تحویل را در کنج تنهایی سلول انفرادی ودور از کانون گرم خانواده اش گذراند. در فضای سرد و ملال آوری که برای او آشنا ست و چه بسا چون آینه ای گذار سال های عمر را به وی نشان می دهد . برای کسی که بیش از یازده سال تجربه زندان دارد و بخش عمده آن در دوره مخوف وسیاه دهه شصت گذشته است ،دیگر زندان وسلول انفرادی غیر عادی نیست و با آن انسی ناخواسته یافته است. او خلوت سلول انفرادی و سکون زندان عمومی را به امید آزادی ونشستن لبخند رهایی بر لبان ملتی تحمل کرده و می کند که بیش از یک قرن است برای تعیین سرنوشت مبارزه می کند.
فشار خرد کننده سلول انفرادی و بازجویی های امنیتی بر وی کارساز نیست. وی این بار نیز با سرافرازی از زندان بیرون خواهد امد و درس شکیبایی و مقاومت را به آزادی خواهان و بخصوص نسل جوان خواهد داد. بی تردید او و خانواده اش از کسانی هستند که بیشترین هزینه ها را برای آزادی خواهی و تحقق خواست تاریخی ملت ایران پرداخت کرده اند. ظلم هایی که بر تقی رحمانی و نرگس محمدی رفته است تاوان پاکبازی وشجاعت زوج هایی است که عشق به انسانیت و آزادی را با عشق به یکدیگر پیوند زده اند.
این زوج قهرمان نماد های زندگی شرافتمندانه هستند که هیچگاه دغدغه مبارزه با ظلم و بر قراری سیمای انسانی در جامعه ایران را فراموش نکرده اند. نرگس محمدی چه زمانی که در دانشگاه امام خمینی قزوین در کسوت یک دانشجو فعال بود و چه در زمان های بعدی بخصوص دوران فعالیت در کانون وکلای دفاع از دموکراسی و حقوق بشر همواره صدایی برای تغییر بوده است و لحظه ای از مبارزه مستمر بر علیه استبداد و بیداد غافل نبوده است. حملات مکرر اصحاب جهل و ستم به او نتیجه سازش ناپذیری وی با قدرت است. اینگونه است که مراعات فرزندانش را نمی نمایند و نیمه شب چون حرامیان به خانه وی حمله می کنند و به همه زندگی اش می می تازند و از مدارک پزشکی و سابقه بیماری های او نیز نمی گذرند تا شاید در سناریو سازی های اهریمنی شان بکار آید!
از دوران بازجویی به خوبی یاد می آورم که تند خویان امنیتی چقدر نسبت به تقی رحمانی بغض و کینه داشتند وهر آن مترصد بودند تا طناب دار را بر گردن وی بیندازند. افسوس می خوردند چرا در دهه شصت کار او و همراهانش نظیر رضا علیجانی و هدی صابر را یکسره نساختند. رنج و مرارتی که امروز تقی رحمانی و همسرش می کشند بخاطر آنست که چرا سکوت پیشه نمی کنند و سر در گریبان عافیت و محافظه کاری نمی کشند . زبان گویای آنها خاری است در چشمان استبداد ولایی که هویت مذهبی و روایت متفاوت آنها از اسلام به مثابه دینی رحمانی ،ظلم ستیز و سازگار با عقلانیت را رسوا کننده خرقه تزویر و خدعه اش بشمار می آورد.
اما ارزش تقی رحمانی فقط در شجاعت و ایستادگی وی در مبارزه محدود نمی شود. او نویسنده ای فعال و پژوهشگری خستگی ناپذیر است. بررسی سیر تحولات فکری وی روشن می سازد که او ذهنی پویا دارد و می کوشد تا با درک تحولات زمانه ،بینش جدیدی را کسب نموده و به جامعه عرضه کند. ارائه تصویر آزادی خواهانه و مطابق با نیاز زمانه و زدودن غبار خرافات از شیعه با الهام گیری از آثار دکتر شریعتی و دیگر نظریه پردازان ملی -مذهبی محور اصلی تکاپو های نظری رحمانی است.
وی آثار قابل اعتنایی را در خصوص آسیب شناسی تلاش های معطوف به دموکراسی خواهی ، سازش سنت و مدرنیته ،نظریه پردازی پیرامون استراتژی های سیاسی ،حقوق بشر وبسط آزادی ها نوشته است. همچنین مدتی نیز در کسوت روزنامه نگاری فعالیت می کرد.
سجایای اخلاقی نیکو وشخصیت محکم و وارسته ،دیگر فضیلت او است. تحمل شدائد وسختی ها وی را به افراط نکشاند. رفتار وی با بازجو ها و حکومت از سر بعض و کینه نبوده است. وی بخصوص در سال های اخیر کوشیده است تا مشی مبتنی بر اعتدال و انصاف بروز دهد. او سالم زیسته و سلامت نفس و آزادگی وی الگوی یک کنشگر سیاسی و اجتماعی نمونه را بازتاب می دهد .
در میدان سیاست علاوه بر ایده و دیدگاه ، شخصیت و سلوک فردی و اجتماعی کنشگر سیاسی نیز اهمیت دارد. صداقت وشفافیت ، همگرایی عمل و نظر ، رعایت پرنسیب های اخلاقی و اصول انسانی ، پرهیز از اتخاذ شیوه های مشابه حکومت ، اجتناب از مد گرایی سیاسی و مهار جاه طلبی عناصر مهمی هستند که سرمایه اجتماعی مناسب را برای عبور از بحران های سیاسی فراهم می کنند.
کارنامه تقی رحمانی حاوی نمره بالایی از این خصائل ارزنده است . وی از آن دسته کنشگران سیاسی بوده است که همواره نگاه واقعبینانه به سیاست داشته است. برخورد احساساتی ،هیجان سالاری و رمانتیسم سیاسی در مشی وی جایی ندارد. در عین حال واقعبینی وی معطوف به آرمانگرایی بوده است و هیچ تناسبی با محافظه کاری به معنای تسلیم شدن در برابر واقعیت های تلخ ندارد.
در این مسلک آرمان ها و ایده آل ها به عنوان هدف تعریف می شوند و با توجه به تنگنا ها و واقعیت های مختلف راهبرد هایی توصیه می گردد تا از وضع موجود بتوان به وضع مطلوب رسید. دن کیشوتیسم و تخیل گرایی سیاسی با نشاندن آرزو به جای واقعیت و درک نا درست از شرایط نه تنها عاجز از گام گذاشتن در مسیر رو به جلو است بلکه با تنیدن پیله توهم در برابر چشمان ،کنشگران سیاسی را در بن بستی فرصت سوز قرار می دهد و سعادت ملک و ملت را بباد می دهد .
تقی رحمانی منادی شیوه ای از عمل سیاسی است که در چارچوب واقعیت ها توصیه به تحرک ومقاومت در برابر ناملایمات و سختی ها می کند. ا ز این رو هزینه های گوناگون و اذیت و آزار اصحاب قدرت تاثیری بازدارنده در فعالیت مستمر وی ندارد و از سوی دیگر هیچگاه نیز تصوری غیر واقعبینانه از خود و جایگاه سیاسی اش پیدا نکرده است.
این دوره زندان هم می گذرد و باز سیاهی به روی شب پرستان مخالف حقیقت و آگاهی باقی خواهد ماند . وی از زندان بیرون خواهد آمد و فعالیت هایش را پی خواهد گرفت وسایه اش بر سر خانواده زجر دیده اش گسترانده خواهد شد.
تلاش های ارزنده و تحسن پذیر وی و نرگس محمدی همراه با فعالیت زوج های سیاسی مشابه سرمایه گرانقدر کنونی جامعه ما است که به انباشت و تداوم مبارزات در مسیر موثر یاری می رساند .
زنده نگاه داشتن یاد زندانیان سیاسی وعقیدتی و مطالبه مستمر آزادی آنها ،کارزار مبارزه برای آزادی و عدالت را پر توان می سازد.