علی افشاری فعال سیاسی ساکن آمریکا در گفتگوی خود با سایت سفیران سبز امید به مناسبت ششصدمین روز حصر رهبران جنبش سبز معتقد است که شکست حصر باید اولویت فعالین و حامیان جنبش سبز در داخل و خارج از کشور باشد.این فعال سابق جنبش دانشجویی با تاکید بر اینکه در شرایط عادی حکومت به هیچ عنوان تن به این خواسته نمی دهد تصریح می کند که باید با خلق یک فشار اجتماعی حکومت را وادار کرد.
علی افشاری می گوید: طیب الله بر رهبران این جنبش. مقاومت و ایستادگی برای کسانی در جایگاه آقای موسوی و کروبی در مقایسه با وضعیتی که می توانستند داشته باشند ولی به دلیل مبارزه، به دلیل مخالفتشان این هزینه ها را تحمل کردند،
متن کامل این گفتگو پیش روی شماست:
هدف حاکمیت از حصر رهبران جنبش سبز و تداوم آن؟
حاکمیت به علت هراسی که داشت از فعالیت های آقای مهندس موسوی، آقای کروبی و خانم رهنورد و بخصوص احیای جنبش سبز پس از آغاز بهار عربی، علیرغم خواست اولیه خود مجبور شد این سه فعال سیاسی و دو رهبر نمادین جنبش سبز را در خانه محصور کند. دلایل ادامه این حصر هم این است که آنها هنوز اعتماد به نفس پیدا نکرده اند و نگران هستند که رفع حصر دوباره منجر به احیا و تحرک مجدد جنبس سبز شود. و نگرانی از اینکه آزادی آنها منجر به این شود که موازنه قوا در جامعه به ضرر حکومت تغییر پیدا کند. همچنین که آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد محکم بر سر مواضع خود ایستاده اند و نشان دادند که حاضر به هیچ گونه سازش یا عقب نشینی از مواضعشان نیستند. و همین هم عاملی است که منجر به تداوم حصر شده است.
در خلا رهبران جنبش حامیان در داخل و خارج این جنبش چه باید بکنند؟
خلا این بزرگان بسیار مشهود هست و نشان داده شد که در غیاب آنها جنبش نتوانست این خلا را جبران کند و از پس این کمبود بر بیاید و این عامل تاثیر منفی بر هویت جنبش گذاشته است. به نظر من مساله شکست حصر و نه فقط رفع حصر مهمترین مساله است. می گویم شکست چون رفع حصر می تواند به این شکل باشد که این افراد بیرون بیایند و هیچ کاری هم نکنند و سرگرم زندگی خود شوند که این مطلوب حکومت هم هست. اما مطلوب جنبش سبز نیست. به همین دلیل من تاکید دارم بر عنوان شکست حصر! شکست حصر که منجر شود به اینکه رهبران نمادین جنبش سبز و خانم رهنورد بتوانند فعالیت های خود را داشته باشند و آزادانه حرف بزنند و به سمت بسیج، هماهنگی و رهبری جنبش حرکت کنند و فعالیت کنند. به این معنا شکست حصر باید اولویت فعالین و حامیان جنبش سبز در داخل و خارج از کشور باشد.
برای آزادی و رهایی رهبران از حصر چه می توان کرد؟
در وهله نخست باید این مساله را تبدیل کرد به اولویت عمل سیاسی در مقطع کنونی در کشور. یعنی این مساله به نظر من اهمیتی فراتر از انتخابات دارد. ولی از فرصت های انتخاباتی هم می شود استفاده کرد. به نظر من باید برای جنبش سبز مساله اصلی در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو مساله پایان دادن و شکست حصر آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد باشد. شیوه انجام این کار هم این هست که گروه ها و رسانه هایی که فعال هستند این پیام مناسب را به جامعه منتقل کنند، ایجاد انگیزش کنند، و اهمیت موضوع را در وحله نخست برای فعالان سیاسی مخالف و منتقد وضع موجود روشن بکنند و سعی کنند یک جبهه فراگیر در این زمینه ایجاد کنند و سپس روی مردم عادی تاثیر بگذارند. چون در نهایت باید با خلق یک فشار اجتماعی حکومت را وادار کرد. در شرایط عادی حکومت به هیچ عنوان تن به این خواسته نمی دهد. بنابراین باید فشار خلق کرد. این مساله هست که به نظر من هنوز به لحاظ بعد نظری و گفتمانی خودش خوب تبیین نشده که چرا آزادی موسوی و کروبی و رهنورد در مقطع فعلی اولویت هست و ضرورت هست. چگونه این مساله خود می تواند منجر به تسهیل آزادی کل زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران شود و خود این امر می تواند فضای پلیسی عمومی را بشکند و همچنین انجام آن هم در مقایسه با دیگر فعالیت های سیاسی و اکسیون های سیاسی که گروه های اپوزیسیون می خواهند دنبال بکنند هزینه کمتری دارد و بطور نسبی هم می شود تجمیع نیروی بهتری را برای این مساله داشت.
اگر شما الان می توانستید یک جمله به گوش رهبران در حصر برسانید پیغامی که مطمئن باشید به آنها می رسد چه می گفتید به آنها؟
می گویم دست مریزاد و طیب الله…. یعنی مقاومت و ایستادگی برای کسانی در جایگاه آقای موسوی و کروبی در مقایسه با وضعیتی که می توانستند داشته باشند ولی به دلیل مبارزه، به دلیل مخالفتشان این هزینه ها را تحمل کردند، من واقعا دست مریزاد می گویم و تحسین می کنم و آفرین می گویم و از آنها می خواهم که به این مسیر محکم ادامه بدهند ولی در عین حال به مسئولیت های رهبری هم توجه بیشتری داشته باشند.
