عبور انقلاب بهمن ۵۷ از ایستگاه چهلمین سالروز باعث دور جدیدی از مباحث بر علیه اصل انقلاب شده است. این برخورد ها که انقلاب به مثابه یک رویکرد در تغییرات سیاسی را با مفهوم انقلاب به معنای خلق عالمی نو و انسانی نو خلط کرده اند، ریشه در انقلاب هراسی دارند.
شاید از زاویه ای بتوان گفت یکی از ماندگار ترین پیامدهای انحراف سویه ضد استبدادی انقلاب بهمن ۵۷ به استبداد دینی شکل گیری گفتمان ضد انقلاب و برخورد منفی با کلیت سیاسی و مفهومی انقلاب است. به عبارت دقیق تر فقط جریان ضدانقلاب به تدریج عرصه حکمرانی ایران بعد از انقلاب را تسخیر نکرد بلکه نگرش ضد انقلابی را نیز در جامعه قوت بخشید. طنز ماجرا در آنجا است که بخش مسلط قدرت و نیروهای حامی و حامل نهاد ولایت فقیه کماکان با پشتیبانی از مواضع راهبردی خامنه ای با استحاله انقلاب در پوشش گفتمان انقلابی بر تداوم انقلاب تاکید می ورزند. اما رویکرد انقلابی آنها فقط جنبه ظاهری دارد و برخوردی واپسگرایانه برای حفظ وضع موجود و انسداد سیاسی را بازتاب می دهد. ادامه‌ی خواندن
