سخنان حسین مرعشی و علی شکوریراد در روزهای اخیر، شدت یافتن نگاه دولتمحور برخی اصلاحطلبان و تهی شدن رویکرد سیاسی مورد نظر از مسیر تقویت جامعه مدنی و غلبه پارادیم توسعه آمرانه را آشکار میسازد. آنها با توجیه این که اصلاحطلبان باید به شکل محدود و حداقلی در انتخاباتهای پیش رو ظاهر شوند، بر کمرنگی هر چه بیشتر حوزههای نقد و مقاومت در برابر استبداد دینی و تقلیل سیاست اصلاحطلبانه به بازی در چارچوب ترسیمی در ساخت مطلقه قدرت تاکید کردهاند.
تا جایی که سخنان آنان در باره اصلاحطلبی، برچسب سیاسی و نام بخش فرو دست قدرت در جمهوری اسلامی باشد، مسئله غامض نیست و جامعهی هدف آنان باید در خصوص درستی این سخنان داوری کند. اما از آنجا که این نیرو ها حرفهای خود را در پوشش دمکراسیخواهی و توجه به خواست ملت طرح میکنند، مشکل و دو گانگی ژرفی خود را ظاهر میسازد.
موضع گیریهای سطحی آنان که در عین حال شدت عطش در بازگشت به قدرت را نیز نشان میدهد و ملغمهای از قدرتطلبی و علائق ایدئولوژیک به گفتمان کلاسیک جمهوری اسلامی است، اختلال جدی در گذار به دمکراسی در ایران ایجاد میکند. ادامهی خواندن