علی افشاری

بیش از دو ماه از شروع به کار تیم جدید هسته ای می گذرد. تفاوت هایی بین این تیم و تیم قبلی وجود دارد. در این میان سئوال مطرح است که چه تفاوت هایی در حوزه بده و بستان ها و کف و سقف مطالبات بین این دو تیم وجود دارد و اساسا چه عامل و شرایطی محدوده عمل و مانور مذاکره کنندگان هسته ای را تشکیل می دهد؟

در اواخر دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد ، مذاکراتی در استانبول ، بغداد و آلماتی انجام شد . در همان دوره مقامات ایران اعلام کردند آماده مذاکره هستند و تمایل خود را برای دستیابی به یک توافق بالقوه نشان دادند. اما نوع برخورد و شرایطی که تیم مذاکره کننده ایرانی به ریاست سعید جلیلی مطرح کرد مذاکرات را با ناکامی مواجه ساخت. این مورد در جریان مناظره های انتخاباتی مورد تایید علی اکبر ولایتی قرار گرفت. ادامه‌ی خواندن→

مصاحبه سید علی اکبر محتشمی‌پور با سایت جماران حاوی نکات و اطلاعات جالبی است. اولا نشان می‌دهد هنوز بخشی از مجمع روحانیون مبارز و گردانندگان سایت جماران که علی القاعده باید خط مشی سید حسن خمینی را دنبال نمایند، تفاوت خاصی با گذشته خود نکرده‌اند و چه بسا دوباره در حال بازگشت به هویت گذشته خویش هستند.

اتفاقاتی چون فضای خاص و التقاطی بعد از ۲۴ خرداد و حداقلی شدن مطالبات، بده و بستان برخی از جریان‌های سیاسی با نیرو‌های خط امام و تلاش حقیقت ستیز جماعتی برای توجیه جنایات دهه شصت و انداختن بار مسوولیت شروع خشونت‌ها بر دوش مخالفین باعث شده است تا این جریان فرصت را برای تکرار حرف‌های پیشین و اثبات حقانیت خود مناسب ارزیابی کند.

کافی است توجه شود که این افراد در سال‌های ۸۸ تا ۹۰ چنین حرف‌هایی نمی‌زدند. اما نتایج مثبت این حرف‌ها، روشن شدن ضعف استدلالی، تناقض‌ها و افشای اطلاعات تازه‌ای است که چگونه کشور و ملت قربانی ندانم کاری‌های مسوولین وقت و از جمله رفتار نوسانی و دوگانه آیت‌الله خمینی شده‌اند. ادامه‌ی خواندن→

روند تعیین استاندار‌ها در دولت یازدهم کماکان با آهنگ کند جلو می‌رود. علی رغم گذشت صد روز از شروع به کار ریاست جمهوری روحانی هنوز ۱۰ استان کشور در حدود ۳۲ درصد توسط استاندار‌های احمدی نژاد اداره می‌شوند. در ادامه مطلب قبلی به بررسی سوابق استاندار‌هایی که در ماه گذشته منصوب شدند پرداخته می‌شود.

ادامه‌ی خواندن→

مذاکرات ژنو ۶ در حالی نزدیک می‌شود که نوعی انسجام و حمایت کلی در بخش‌های مختلف حکومت از مذاکره کنندگان هسته‌ای دیده می‌شود. اما این حمایت در عین حال خالی از شکاف و اختلاف نظر نیست.

می‌توان گفت توافق استراتژیک بین جناح‌های مختلف وجود ندارد بلکه در مقطع فعلی نوعی همراهی مشاهده می‌شود که شکننده است و تضمینی برای تداوم آن وجود ندارد.

تفاوت‌های راهبردی در نگاه هسته‌ای

موفقیت در دستیابی به تفاهم هسته‌ای برای دولت روحانی و جریان‌های سیاسی حامی آن اعم از اصول‌گرایان منتقد وضع موجود و اصلاح‌طلبان ارزشی استراتژیک دارد و فوریت در آن نیز فاکتور مهمی است. اما اصول‌گرایان اعم از سنتی و افراطی چنین رویه‌ای ندارند. ادامه‌ی خواندن→

بیش از هزار روز از حصر غیر قانونی و نا موجه میر حسین موسوی ، مهدی کروبی و زهرا رهنورد می گذرد. در این مدت آنها با ایستادگی و مقاومت تحسین بر انگیز سختی ها را به جان خریدند و به عهدی که با مردم بسته بودند، وفادار باقی ماندند.

از زوایای مختلف می توان حبس و حصر رهبران نمادین جنبش سبز را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد اما در این نوشتار رابطه ثبات قدم و پایداری آنها در حفظ دو قطبی استبداد و مردم سالاری مورد بررسی واقع می شود.

غلط نخواهد بود اگر تاریخ جدید ایران از سپیده دم جنبش مشروطه تا کنون را رویارویی مستمر آمریت و مردم سالاری توصیف کرد. این رویارویی دچار فراز و نشیب زیادی شده است. در مقاطعی راه های سومی بروز یافته اند تا بین این دو قطب آشتی برقرار ساخته و رویکرد تلفیقی را با قرائت های رفورمیستی برقرار سازند. منتها دیرپایی ساخت مطلقه قدرت ، فرهنگ ریشه دار استبدادی و سترونی این رویکرد ها در پاسخگویی به مطالبات تاریخی مردم ، مجال موفقیت تا کنون به آنها نبخشیده است. ادامه‌ی خواندن→

آنچه در واپسین لحظات ژنو ۵ گذشت، نشان داد دشواری‌های تفاهم هسته‌ای حتی برای توافق موقت بیشتر از آنی است که تصور می‌شد. موضع‌گیری‌های بعد از مذاکره نیز بر فاصله‌ها افزود. بیم‌ها و امید‌ها و وجود فاصله‌ و اختلاف‌نظر‌های حل نشده، موفقیت ژنو ۶ برای پایان دادن موقت به مناقشه هسته‌ای را با تردید مواجه کرده است.
البته شرایط به گونه‌ای است که طرفین ناگزیر از توافق بر سر تفاهم‌نامه اولیه هستند. بنابراین ناکامی احتمالی در ژنو ۶ به معنای بن‌بست در دور جدید مذاکرات نیست. ممکن است در نشست‌های بعدی این اتفاق بیفتد. بنابراین کارکرد ژنو ۶ به احتمال زیاد تسهیل‌ در مسیر توافق مقدماتی است. فرایند دستیابی به تفاهم هسته‌ای مسیر پیچیده و زمان‌بری است.

اکنون توپ در زمین ایران است. بر مبنای گزارش‌ها شکل تصمیم گیری ۱+۵ روش اجماع است. بر خلاف تصور غالبی که وجود دارد، دولت فرانسه تنها طرف مقابل حکومت ایران در دور جدید مذاکرات نیست. ادامه‌ی خواندن→

در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم یکی از مواردی که مدافعان شرکت در انتخابات و بایستگی آزمایش دوباره اصلاحات پارلمانتاریستی مطرح می‌کردند، جلوگیری از خطر سوریه‌ای شدن ایران بود. این ادعا نوعی ترس و هراس از رییس جمهوری سعید جلیلی ایجاد کرد.

برخی واقعا نگران بودند و با توجه به وضعیت وخیم سوریه کوشیدند تا فضا به سمتی نرود که اتفاقات مشابهی در ایران بیافتد. اما بخشی دیگر به صورت عامدانه یک پروژه سیاسی را اجرا کردند تا با هراس آفرینی و رعب افکندن در دل‌ها بخشی از معترضین و بخش‌های خاکستری جامعه را به پای صندوق‌های رای بکشانند و راه‌برد تغییر خواهی در عرصه سیاسی ایران را به حاشیه رانند. ادامه‌ی خواندن→

دولت چپ‌گرای اولاند و ابطال نئوکانی و صهیونیستی بودن فشار خارجی

سخت‌گیری فرانسه در آخرین دور مذاکرات هسته‌ای، نشان داد تقاضا برای تشدید فشار از سوی جامعه جهانی فقط مختص به گرایش‌های «اولترا راست» نیست، بلکه در شرایطی، دیدگاه‌های چپ نیز می‌تواند مدافع آن باشند.
البته درستی این موضع به لحاظ نظری مشخص است و نیازی به موضع‌گیری اخیر دولت فرانسه ندارد. مسائلی مانند باور به استفاده از فشار خارجی برای تغییر رفتار دولت‌ها یک سیاست و روی‌کرد است و مستقل از واضعان و حاملان موجودیت دارد. تقلیل این نگرش به مدافعان آن در یک مقطع زمانی با نگاه علمی و مبتنی بر واقعیت سازگار نیست.

در سالیان اخیر برقراری وابستگی بین طرفداری از تشدید فشار خارجی با راست‌گرایی افراطی و تمایل به اسراییل در صحنه سیاسی ایران رواج داشته است. ادامه‌ی خواندن→