علی افشاری

مجموعه موضع گیری ها در سالروز هجدهمین سالروز ۱۸ تیر برگ تایید دیگری بود که این پرونده مهم تاریخی همچنان باز  بوده و از حافظه جامعه پاک نشده است. جاری بودن پرونده ۱۸ تیر تنها از ناحیه جنبش دانشجویی و حامیان جنبش اعتراضی آن رویداد دوران ساز  مطرح نیست بلکه مخالفان نیز فعال هستند. اقتدار گرایان ناتوان از جاانداختن  صورتبندی کاذب خود، هر سال با  تکرار حملات و تخطئه فعالان جنبش اعتراضی ۱۸ تیر می کوشند تا خود را توجیه کنند. سپاه پاسداران و بازوی دانشجویی آن بسیج دانشجویی در کانون این تلاش ها هستند. امسال کوشش هایی شد تا مداخله خشونت بار سپاه در ۱۸ تیر با درخواست سید محمد خاتمی  موجه جلوه داده شود و بدیترتیب سرپوشی بر برنامه سپاه برای زمین گیر کردن جنبش اعتراضی ۱۸ تیر گذاشته شود.

در حالیکه مروری بر الگوی رفتاری سپاه نادرستی این ادعا را بسادگی نشان می دهد. سپاه از دوران اصلاحات به بعد  اقتدار دولت هایی که گزینه حداکثری رهبری نبوده اند، را به چالش طلبیده  و هیچگاه اقتدار قانونی آنها را به رسمیت نشناخته است.  ا ادامه‌ی خواندن→

بیش از سه دهه است که بنیادگرایی اسلامی شرایط زندگی را برای مردم خاور میانه سخت ساخته است. این پدیده که ریشه در سنت داشته اما در واکنش به مدرنیته مسیر متفاوتی را در پیش گرفته است  در موقعیت های متفاوتی در سپهر سیاسی قرار دارد. در برخی از کشور ها زمام کنترل دولت را در دست داشته و در برخی دیگر از کشور ها در جایگاه اپوزیسیون بوده و به دنبال تغییرات سیاسی پر دامنه است.

این جریان خشونت طلب از مهمترین موانع دمکراسی و حاکمیت ملی در خاور میانه بوده و منافع ملت ها و توسعه پایدار در کشور های اسلامی را در پای رویکرد ایدئولوژیک قربانی ساخته است. بنیادگرایان اسلامی علاوه بر تهدیدات گوناگون برای منطقه با گسترش تروریسم مشکلی بزرگ برای ثبات و امنیت جهانی  نیز هستند.

اگرچه ریشه های بنیاد گرایی اسلامی را می توان در قرون  اولیه بعد از ظهور اسلام جستجو کرد، اما بروز مشخص و جریانی  متمایزآن با شکل گیری جنبش اخوان وهابی و گسترش تعالیم محمد ابن عبدالوهاب است. ادامه‌ی خواندن→

عقب گرد بزرگ روحانی از سمت گیری های دوران انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و نادیده گرفتن  وعده های سیاسی  وضعیت ویژه ای را برای اصلاح طلبان رقم زده است. درک این وضعیت تازه باعث اتخاذ رویکرد های متضادی در بین اصلاح طلبان شده و صف بندی واحد آنها در حمایت مطلق پیشین از روحانی را دگرگون ساخته است.

بررسی مواضع و تحلیل محتوی  مواضع این روز های اصلاح طلبان در خصوص دولت اعتدال دو خط مشی کلی و متفاوت را نمایان می سازد. دیدگاهی با محوریت  چهره هایی چون بهزاد نبوی و مصطفی تاجزاده  ضرروت حمایت مطلق از دولت روحانی را طرح می کنند تا اصلاح طلبان با با چشم بستن بر انتقادات اولویت خود در شرایط فعلی را تنها تمرکز بر تقابل با مخالفان  دولت اعتدال قرار دهند و شرایط کنونی کشور را مرحله ای انتقالی برای اصلاحات در نظر بگیرند. در اصل واکاوی مواضع این گروه روشن می سازد که آنها پیگیر مطالبه ای مشخص از روحانی نیستند  وصرف حضور وی در دولت و عدم تسخیر آن از سوی اصول گرایان تند رو را را در شرایط فعلی مفید ارزیابی می کنند. ادامه‌ی خواندن→

فضایی که در جریان انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفت، علائم امیدوار کننده ای را نمایان ساخته  که گذار سیاسی در ایران با مخاطرات بزرگ مواجه نشود. اجماع بخش بزرگی از جامعه ایران با گرایش های گوناگون نشان داد که ظرفیت انسجام و همبستگی در جامعه ایران بر روی مصلحت کلان میهن و ملت بالا است. این مسئله در ساماندهی  عرصه سیاسی ایران و گذر از وضعیت نامناسب کنونی  اهمیت بسیار دارد. یکی از چالش های اصلی توسعه سیاسی ایران و دگرگونی در نهاد های پایه ای قدرت، بحران خلا قدرت و فروپاشی دولت در معنای عام مبتنی بر نظم کلان سیاسی و در غلطیدن به هرج  ومرج و بی ثباتی مستمر است.

اکثریت جامعه ایران اعم از گرایش های سیاسی ، مذاهب، قومیت ها و سبک های فرهنگی متفاوت با احساس خطر از  قبضه قوه مجریه توسط جریان افراطی حکومت و همسو شدن کامل آن با نهاد ولایت فقیه به میدان آمده و خوداگاهانه بر سر همسویی موضعی توافق کردند. در واقع آنها مصحلت کلان کشور را بر تمامیت خواسته های فردی و گروهی خود ترجیح داده و توافق بر یک حرکت جمعی را پذیرفتند. در این رویداد فقط اصلاح طلبان و تحول خواهان و رای های شناور ( اقشار خاکستری) حضور نداشتند، بلکه بخشی از اصول گرایان و بخش های سنتی جامعه نیز همراهی کردند. ادامه‌ی خواندن→